در خبرها شنیدم که می خواهی به ما حمله کنی.
اتفاقا تصمیم بسیار خوبی گرفته ای.
می خواهی با این کارت به همه نشان دهی که هیچ
ما را نشناختی.
درست است تو ما را نمی
شناسی اما اجداد ما را که یادت هست، بچه های خیبر را می
گویم ، بدر را ، خندق و فتح المبین را می گویم ، والفجر 8 و کربلای 5 را می گویم،
آری ما بچه های همان هاییم، الآن هم دلمان
برای کلاشینکف خیلی تنگ شده است، برای سنگرهای خاکی ،
دلمان برای سربندهای یازهرا و لبخندهای بی ریا یه ذره شده و سرمان هم حال و هوای
نیزه سواری کرده است، ما دلمان برای این تنگ
شده که یکبار هم که شده ادای همت و باکری و خرازی و کاظمی و چمران و زین الدین و
بابایی و صیاد و شیرودی و دوران و ... را در بیاوریم،
حمله کن ! اصلا جان مادرت همین امروز حمله کن، فقط یادت باشد که اینجا عراق و افغانستان نیست
، اینجا لبنان هم نیست،
اینجا ایران است، و نامش به همان
اندازه بلند است که نام تو کوچک...
